วันนี้ขอย้ายรีวิวคอนเสิร์ตที่ผมนำมาเล่าให้ฟังเสมอในห้องมุมดนตรี มาอยู่ที่ห้องนี้ เหตุเพราะรีวิวครั้งนี้คือคอนเสิร์ตของพี่ชายเราทั้ง 2 คน คือ พี่โป่งและพี่ป๊อป รวมถึงแบ็คอัพที่เราเรียกกันย่อ ๆ ว่า 5ป. กับคอนเสิร์ต The Reunion Of Rock Legend ของจุดประกาย คอนเสิร์ต ซีรีย์ ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่ 34 ของค่ายนี้ ที่หอประชุมเล็ก ศูนย์วัฒนธรรม ค่ำคืนวันเสาร์ที่ 4 ก.ย. 52 ที่ผ่านมา

เวลาประมาณ 1 ทุ่มหน่อย ๆ ฝนก็โปรยลงมาระหว่างทางที่ผมกำลังจะไปยังศูนย์ฯ ทำให้หวั่น ๆ ใจอยู่ว่าคอนเสิร์ตจะเลทมากหรือเปล่า เพราะคนดูคงมีปัญหากับการเดินทางกันมา แต่ก็ถือว่าโชคดีที่ฝนตกครั้งนี้ ไม่หนักหนาเท่าไรและเป็นระยะเวลาสั้น ๆ เท่านั้น

มาถึงก็ไปสมทบเหล่าบรรดาน้อง ๆ ชาวเว็บทันที หน้างานมีบู๊ทขายเสื้อที่ระลึกในงาน ผมก็อาศัยความเป็นลูกครึ่งเกาหลี (ชื่อที่สองของผมคือ ชมดูวาง เวลาไปตามตลาดนัด) ไปจับ ๆ ดู เนื้อผ้าเกรดดีทีเดียว ราคาไม่แพงด้วย ซึ่งก็ดูมีคนสนใจอยู่พอสมควร หลาย ๆ คนซื้อแล้วเปลี่ยนใส่เข้างานเลย (ไม่รู้จะมีตกมาเป็นของรางวัลในงานมีทติ้งบ้างหรือเปล่า ) อีกบู๊ทหนึ่งก็เป็นบู๊ทขาย CD มือสอง น่าสนใจตรงมี CD ของชัคกี้ ธัญญรัตน์กับบลูแพลนเน็ทวางขายอยู่ด้วยหลายแผ่น แต่ CD อื่น ๆ ก็จะเป็นฝรั่งซะส่วนใหญ่ มาถึงบู๊ทที่สะดุดตาผมที่สุด คือ บู๊ทของพี่ก้อย ศรัญญา นักร้องเสียงสวยเสียงเพราะคนนั้น ที่มาขายพร้อมเซ็นต์ลายเซ็นต์ CD งานของพี่เขาเอง ซึ่งตอนนี้แกออกคอลเลคชั่นใหม่ 3 อัลบัม คือรวมฮิตที่ทำดนตรีใหม่ ร้องใหม่ และเพลง Cover 2 อัลบัม ซึ่งโอกาสนี้ก็เสร็จผมสิครับ เพราะคุณศรัญญา นี่ก็ถือว่าผมเป็นแฟนเพลงแกอยู่และชื่นชอบเสียงของพี่เขามากอยู่แล้ว ก็เลยอุดหนุนเต็มที่เลย 1 แผ่น อุอุ พร้อมลายเซ็นต์ที่ลายมือพี่เขาสวยไม่ใช่เล่น รวมถึงถ่ายรูปคู่อีกด้วย (แต่ก็ยังลุ้นเอาใจช่วยอยู่ว่า มาขายในงานร็อคนี่มันจะขายดีไม๊ ซึ่งเท่าที่เห็นก็คงได้พอสมควร) ซึ่งอัลบัม CD ที่ผมซื้อมากับราคา 190 แต่แพ็คเกจสวยมาก (เห็นน้องที่ช่วยขายได้บอกว่า พี่ก้อยออกแบบเองด้วย) ถือว่าคุ้มราคาดี เป็นแบบ 3 พับ แถมไส้ในก็มีบุ๊ครูปและเนื้อร้องแทรกอยู่ด้วย แม้แพ็คเกจจะเป็นกระดาษ แต่ก็คุ้มราคาทีเดียว

บัตรเข้างานทำเป็นสูจิบัตรมีบทสัมภาษณ์และภาพหายากรวมอยู่ด้วย (ภาพเหล่านั้นส่วนหนึ่งมาจากสาวกอย่างคุณน้าพัด ซึ่งบางภาพหาดูที่ไหนไม่ได้เพราะขนาดศิลปินยังไม่มีเก็บไว้เลย อิอิ บางรูป พี่โป่งนี่หล่อมาเชียว) ผมและน้อง ๆ ได้ไปนั่งอยู่ชั้น 2 ตรงขอบด้านขวา ซึ่งที่นั่งตรงนี้ไม่ดีเท่าไร แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นปัญหาอะไรนัก เพียงแต่อาจจะเบี่ยง ๆ เอียง ๆ เมื่อย ๆ ไปบ้าง ฮอลล์เป็นลักษณะเธียร์เตอร์เล็ก ๆ ซึ่งดูแล้วไม่เหมาะกับงานร็อคเท่าไร เพราะจะลุก จะโยก จะส่าย ก็อาจจะบังคนข้างหลังได้ สถานที่มันเลยดูเหมาะกับงานที่อาจจะต้องเน้นผู้ใหญ่นิดนึง ซึ่งในงานวันนี้ก็มีทั้งรุ่นผม รุ่นใหญ่กว่าและรุ่นเล็กกว่าผมในแบบน่าจะเท่า ๆ กัน

คอนเสิร์ทเลทนิดเดียว ซึ่งถือว่าค่อนข้างตรงเวลา ซึ่งก่อนเล่นก็จะมีฉายโปรเจคเตอร์นำก่อนเข้างาน ซึ่งก็มีจุดพลาดนิดเดียวตรงช่วงถ่ายการซ้อมของพี่โป่งและพี่ป๊อป ดันมีภาพแขกรับเชิญออกมาแจมอยู่ด้วย มันเลยกลายเป็นไม่เซอร์ไพรซ์ซะแล้วสำหรับผม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะตั้งใจเก็บอุบไว้เซอร์ไพรซ์หรือไม่ แต่หลุดมาอย่างนี้ก็เดาออกง่าย ๆ แล้วครับว่าไผเป็นไผ

เวทีขนาดกำลังดี แสงสีก็โอเค พี่โป่งและพี่ป๊อป (ต่อไปนี้จะใช้คำว่า 5ป.) เปิดหัวด้วย Are You Ready To Rock ซึ่งถือว่าไม่ค่อยได้เห็นเล่นสดกันมานาน และต่อด้วยสัญญาปีศาจซัดต่อทันที ซึ่งเพลงนี้เวลาฟังเล่นสดทีไรมันก็มันส์ทุกครั้ง พี่เราเขาคงเห็นแล้วล่ะจากงานที่ AUA ว่าเพลงนี้มันสร้างความมันส์ได้ขนาดไหน

เพลงของเดอะซันและ หิน เหล็ก ไฟ ถูกนำมาเล่นคละกันไป ซึ่งแม้บางเพลงเราจะเห็น 5ป. เล่นกันบ่อย แต่เมื่อได้ดูสดครั้งไหน มันก็ยังมันส์อยู่เหมือนเดิม เพลงที่นำมาเล่น เท่าที่ผมจำได้ก็จะมีประมาณนี้

เดอะซัน
Are You Ready To Rock
Sexercise
แวมไพร์
ทำดีที่สุดแล้ว
ง่ายเกินไป
เฮ้ว

หิน เหล็ก ไฟ
สัญญาปีศาจ
สู้
ยอม
หลงกล
ร็อคเกอร์
ศรัทธา
นางแมว
หวาดระแวง
พลังรัก

ดิโอฬาร
อย่าหยุดยั้ง

พี่ป๊อป ออกมาร้อง Voodoo Child ในสไตล์ของตัวเอง ซึ่งช่วงนี้ต้องถือว่าเป็นเวอร์ชั่นสปีด เร็วและดุดันกว่าต้นฉบับ ซึ่งมีช่วงโซโลกีตาร์ที่เรียกได้ว่า ใครเป็นแฟนพี่ป๊อป แค่เพลงนี้เพลงเดียวก็อิ่มเอมกับหลายหลายสไตล์หลากหลายสำเนียงที่พี่ป๊อปบรรจงจัดให้

ช่วงแขกรับเชิญก็คือ พี่หมูและพี่เอ็ดเวิร์ด แห่งคาไลโดสโคป ที่มากับเพลงฝรั่งที่เราเห็นกันบ่อยอย่าง Jump และ Rock N Roll ซึ่งแม้จะเคยเห็นทั้ง 2 เล่นเพลงเหล่านี้ตามผับหลายครั้ง แต่เมื่อใดที่ได้เห็นอีก มันก็ยังมันส์อยู่เหมือนเดิม สำเนียงกีตาร์และลูกเล่นพี่หมูก็ยังดูสดดูมันส์เสมอ ยิ่งมาร่วมแจมกับพี่ป๊อปด้วย ก็ไม่ใช่จะหาภาพคู่แบบนี้ง่าย ๆ

พี่โป่งมาโชว์เพลงฝรั่งกับเพลง Burn ของ Deep Purple ก็มันส์กันอีกแระ การเรียงลำดับเพลงผมถือว่าทำได้ดี มีผ่อนหนัก ผ่อนเบา มีสนุก ไหนจะมาเจอมุกฮา ๆ จากพี่โป่งที่เล่นกับคนดูด้วย งานนี้ก็เลยเพลินและดูสนุก มุกหนึ่งที่ผมชอบมาก ๆ ก็คือมุกที่พี่โป่งแซวพี่ป๊อปว่า "พี่ป๊อปนี่เร็วทุกเรื่อง" แม้บางเพลงเราจะฟังบ่อยหรือจะเคยผ่านแพ็ทเทิร์นหรือรูปแบบการเล่นของบางเพลงมาแล้ว อย่างเพลง สู้ ที่มีช่วงโซโลเบสของพี่ปื๊ดหรือโซโลกลองของพี่ปอง ที่กึ่ง ๆ เบรกให้พี่โป่งและพี่ป๊อปไปด้วยในตัว ซึ่งมาดูกี่ทีความมันส์ก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย

ซาวด์ดีเยี่ยม เพราะขนาดฮอลล์น่าจะคุมง่าย แสงสีมีหลุดคิวไปบ้างแต่โดยรวมก็ถือว่าโอเค ที่สำคัญคือ Performance ของวง ที่ถึงตรงนี้ผมก็ยังยืนยันอยู่เหมือนเดิมว่า ฝีไม้ลายมือของ พี่โป่ง พี่ป๊อป จะรวมถึงพี่รงค์ พี่โต พี่ปื๊ด พี่หมู พี่ปอง นี่มันเลเวลเดียวกับพวกระดับโลกของแท้ เอาแค่การโซโลกีตาร์ของพี่ป๊อป ใครจะว่าหมดยุคกีตาร์ฮีโร่ก็ตามที แต่ผมบอกได้คำเดียวว่า คนที่โซโลได้อย่างนี้ คิดลูกโซโล่แบบนี้ เทคนิคการให้สำเนียงแบบนี้ มันคือศิลปะชัด ๆ ซึ่งนักดนตรีมีไม่กี่คนหรอกครับที่ได้ชื่อว่าศิลปิน แต่ไม่มีศิลปะอยู่ในตัว

ปิดท้ายคอนเสิร์ตกับการแจกปิ๊กของพี่ป๊อปที่ยังไง ๆ ก็เขวี้ยงได้แต่แถวหน้า รวมถึงความใจป้ำให้คนดูดีด ลูบคลำกีตาร์ราคาแพงตัวนั้นได้ ประทับใจครับ ถือว่าน่าเสียดายถ้าใครพลาดงานนี้ไป เพราะเป็นครั้งหนึ่งที่พี่ ๆ เราโชว์ได้อย่างสุดตีน

Thanks: NU For This Journey

Credit : คนมีไฟ

เข้ามายืนยันความสนุกและความมันส์ครับ

สุดยอดจริงๆ...
สำหรับผมขนาดของสถานที่ขนาดนี้
มองในแง่ดีคือ...ทำให้ได้ใกล้ชิศิลปินมากขึ้นนะครับ

แอบไปห้องพักนักดนตรีง่ายดี....

ปล.เสียดาย...ที่ไมมีเพลง Ozzy...ตั้งใจจะมาดู Ozzy เมืองไทยซะหน่อย
สงสัยเพราะต้องเล่นเพลงบังคับที่ยังไม่้ห็นรายชื่อในูจิบัตร(สู้ ,rocker, หลงกล ฯลฯ) หรือเปล่า
ทำให้ต้องตัด Ozzy ออกไป..แต่ก็แทนด้วย Burn แทน(หรือเปล่า)

สุดท้ายนี้ต้องบอกอีกทีครับว่า
สุดยอดมากๆเลย
 

Post by : :::สายล่อฟ้า:::
 

หลายอย่างที่พี่วิทย์ คนมีไฟ และน้องสายล่อฟ้าเล่าไป ผมว่า มีข้อที่ควรฉุกคิดอยู่นิดหนึ่งว่า
คำว่า Rock Never Die มันเป็นเช่นไร สำหรับผมแม้จะคุ้นเคย และได้มีโอกาสดูสคริปท์ตั้งแต่ก่อนวันงาน 1 วัน วันซ้อมใหญ่มาแล้ว และทราบลำดับเพลงแล้วก็ตาม

แต่พอมาดูวันเล่นจริง มันคนละรูปแบบ ทุกอย่าง การแสดง แอคชั่นต่างๆ ของพี่ๆ จะเต็มที่และสุดๆ
ทุกครั้งไป ความมีเสน่ห์ และศิลปะ หรือที่เราเรียกว่าศิลปินนั้น เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้ทุกประการว่า ต้อง หิน เหล็ก ไฟ เดอะซัน เท่านั้น เพราะคำว่า Performance มันลงตัวซะทุกอย่าง
ทำให้ผมยิ่งมีไฟต่อไปเรื่อยๆ ว่า อย่างนี้แล้ว ต้องทำอะไรเพื่อให้ร็อกที่เราชอบได้รับการสืบทอดต่อไป

ผมจะบรรยายบรรยากาศนอกเหนือจากที่พี่วิทย์เล่ามา เพื่อให้เห็นภาพว่า คำว่า Rock มันมาอย่างไร ทำไมต้องหิน เหล็ก ไฟ หรือพี่โป่ง พี่ป๊อป

เพลงร็อก อย่างอย่าหยุดยั้ง มันนานมากแล้วตั้งแต่ปี 2528 กีปีหละ 22 ปีแล้วนี่หน่า คนก็ยังร้องได้
ไม่แค่ผู้ใหญ่ๆ วัยกลางคน ลูกๆ หลานๆ เด็กรุ่นใหม่อย่างผม และน้องๆ 17 -18 ก็ร้องได้

ผมได้มีโอกาสสังเกตเห็นเด็กนักเรียนหัวเกรียนกลุ่มหนึ่งประมาณ 10-12 คน เดินมาในชุดเครื่องแบบนักเรียนเต็มยศ เด็กพวกนี้พอจบคอนเสิร์ต ผมก็ไม่รีรอที่จะไปสัมภาษณ์และพูดคุย

คำถามแรกที่ผมอยากถามมากๆ คือ น้องรู้จักวง หิน เหล็ก ไฟ ด้วยหรือ เพราะผมสังสัยว่าน้องเค้าอายุ 17 นี่ก็ไม่น่าจะทันฟังเพลงหิน เหล็ก ไฟหรอก เพราะตอนที่ หลฟ ออกอัลบั้มชุดแรกปี 2536 น้องเค้าก็แค่ 1 ขวบ

น้องเค้าตอบว่า ฟังตามเพื่อน พี่ๆ คือไอดอลของพวกเค้า โดยเฉพาะพี่ป๊อปแล้ว น้องเค้าบอกเลยว่า คนอะไร เก่งเกินมนุษย์ เค้าได้ดูศิลปินไทยมามากมาย ไม่เคยเห็นการแสดงสดวงไหนที่สุดยอดเท่านี้ เพราะน้องเค้าบอกเลยว่า เค้าฟังเพลงพวก Pink floy, Dream T., Mr. Big วงไทยก็มีไม่กี่วงที่เค้าเลือกที่จะฟัง หรือเล่นเพลงพี่ๆ นั่นคือ หลฟ

ผมฟังแบบนี้แล้ว รู้สึกประทับใจแทนพี่ๆ เสียจริงๆ นี่ละกระมังที่เป็นตังสืบสานคำว่า Rock Never Die เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เพลงที่เรียกว่าเพลงร็อกของจริง ก็จะยังไม่ตาย จะมีทายาทสาวกรุ่นต่อรุ่นสืบทอดเจตนารมย์ต่อไปเรื่อยๆ และเพลงร็อกแบบนี้ จะคงอยู่ต่อไปตราบฟ้าดินสลาย

อีกไม่นานก็จะมีวงร็อกหน้าใหม่ แบบ หลฟ ที่หลายท่านให้สมญานามว่า Hard Rock หรือ Heavy Metal เกิดขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะร็อกแบบนี้มีเอกลักษณ์ชัดเจน

1. เสียงร้องสูง พลังเหนือคำบรรยาย
2. ภาคกีตาร์ เน้นริฟฟ์สวยงาม ไม่มีการจูนสายนอกมาตรฐาน คือ E หรือไม่ก็ Eb
3. กลองมีการใช้ pattern กรเดื่องคู่ ซึ่งมีอยู่กับเพลงเร็วเกือบทุกเพลง
4. เบส เน้นความชัดเจน สอดคล้องกับริฟฟ์กีตาร์และกระเดื่อง
5. กีตาร์โซโล แสดงทักษะชั้นสูง และความสามารถของศิลปิน และลงตัว และมีเกิน 10 ห้อง
6. กีตาร์มีลายประสาน มีริฟฟ์ที่เป็นคู่ประสานและทิศทางเดียวกัน
7. ทุกตำแหน่ง ล้วนแล้วแต่เป็นนักดนตรีที่มีความถนัดและมีทักษะการเล่นตำแหน่งนั้นสูงมากเรียกว่าระดีบเทพแล้ว
8. มีการโชว์กีตาร์โซโล โชว์กลอง โชว์เบส ซึ่งผมเชื่อว่าเป็นสิ่งที่สาวกแขนงนี้รอคอย และอยากชม เราจะอ้าปากหวอทุกครั้งเวลาพี่ป๊อบเล่น พี่ปองรัวกลอง หรือพี่เปิ๊ดสับเบส

ทั้งหมดทั้งปวงนี้ ผมว่าในประเทศไทย มีไม่กี่วง หนึ่งในนั้น คือ หิน เหล็ก ไฟ หรือ เดอะซัน หรือวงในเครือ อย่างพี่โอ้ พี่หรั่ง ลาวา และ Hirock

การแสดงคอนเสริตในวันนั้น ผมว่าครบ ซึ่งเป็นสิ่งที่เรารอคอยมานาน
ทุกคนที่ผมได้สัมภาษณ์พูดคุย ต่างบอกว่า ของจริง .....

ท้ายสุดขอขอบคุณ

นักร้องกระเดือกทองคำ พี่โป่ง
เดอะ เฟอรารี่ พี่ป๊อป
ราชากระเดื่องคู่ พี่ปิงปอง
เบสมหัศจรรย์ พี่เปิ๊ด
และ LESBO Lesta Pano พี่หมู

ที่ทำให้งานครั้งนี้สุดยอดจริง

ขอขอบคุณ
พี่ธเนศ หัวเรื่อใหญ่ของงาน
คุณชัย จุดประกาย
นสพ.กรุงเทพธุรกิจ

ที่สร้างสรรค์งานดีๆ และอนุเคราะห์บัตรสำหรับแฟนตัวจริง
และการอำนวยความสะดวกกับทีมงาน StoneMetalFir.com ในการบันทึกภาพตั้งแต่วันซ้อม
จนถึงวันแสดง

ขอบคุณมากครับ

อ้อ และขอบคุณเพื่อนๆ น้องๆ ทุกคน ที่ยังเชื่อมั่นใน StoneMetalFire.com
อย่าลืมไปเจอกันอีกครั้งในวัน The Rock Meeting Party III: Three Legend, Three Power เสาร์ 26 ก.ย. 2552 ณ Overtone ใครยังไม่ได้สำรองที่นั่งรีบๆ นะครับ ภายใน 10 ก.ย. นี้


SMF Never Die

Post by Webmaster

พูดถึงกลุ่มน้อง ๆ นักเรียนขาสั้นที่ได้เจอในงานนี้ แล้วให้สัมภาษณ์ว่าชื่นชอบ หิน เหล็ก ไฟ - เดอะซัน ยังไง และตามแกะตามเล่นเพลงของวงนี้ ทั้งที่เด็กรุ่นนี้ทั้งหมดเกิดยังไม่ทันยุคนั้น นั่นบ่งบอกอะไรได้อย่างหนึ่งคือ

หิน เหล็ก ไฟ และ เดอะซัน ได้สร้างมาตรฐานดนตรีร็อคของไทยไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งเหมือนอย่างที่ผมเคยโพสในกระทู้อื่นว่า สมัยผมหรือจะ Webmaster ยังเป็นเด็กวัยเท่าน้องกลุ่มนี้หรือจะเป็นวัยรุ่น เมื่อตั้งวงดนตรีหรือเล่นดนตรีกัน เรามักต้องเล่นเพลงครูของศิลปินร็อคฝรั่ง เช่น Highway Star, Doctor Doctor, Highflyer, Alwaysomewhere หรือ Holiday เป็นต้น แต่เราไม่มีเพลงร็อคไทยที่เป็นเพลงครูให้เล่นในสมัยนั้น ซึ่งถึงตอนนี้ เดอะซันและหิน เหล็ก ไฟ ได้สร้างเพลงครูหรือเพลงชาติ สำหรับร็อคไทยขึ้นมาแล้ว

เพลง สู้ ของหินเหล็กไฟ กลายเป็นเพลงชาติร็อคของไทยไปเรียบร้อยแล้ว เด็กรุ่นหลังที่ชอบแนวทางร็อค ยังไงต้องแกะต้องเล่นเพลงนี้ นี่คือสิ่งที่น่าดีใจแทน พี่โป่ง พี่ป๊อป พี่รงค์ พี่โต น้าหมาน จริง ๆ

SMF Never Die

Post by คนมีไฟ

สมัยผมเป็นเด็กนะ หากมือกีตาร์ เจ๋งจริง ต้องสามารถเล่นเพลงไฟปรารถนาให้ได้
พอมาอีกยุค ต้องเล่นเพลงสู้ให้ได้

แสดงว่าเชิ้อสายจากพี่โป่ง พี่โอ้ ได้สร้างเพลงร็อคสำหรับชาติไทยอย่าแท้จริง
และหากเป็นเพลงช้า ผมจำได้ว่า ผ่านไปนานแสนนาน ในรายการของไตรภพ รายการหนึ่งตอนคืนวันจันทร์ ช่อง 3 ยุคเดียวกับ เกมเศรษฐี ในยุคที่โด่งดังและเรทติ้งพุ่งสุดมีการทายว่า เพลงอะไรที่ผู้ชายและผู้หญิงนิยมฟังและดังตลอดกาล รายการนี้เป็นรายการเกี่ยวกับชีวิตคู่ จำชื่อรายการไม่ได้
โหวตออกมา คือเพลงยอม ส่วนเพลงให้กำลังใจ อย่าหยุดยั้ง ตอนนั้นจำได้ว่า หลฟ โอฬาร ก็ห่างหายไปนานแล้วเป็น 10-15 ปี ของทั้งสองวง

นั่นหมายความว่า
1. เพลงขวัญใจมีอกีตาร์ คือเพลง ไฟปรารถนา ในยุคผม 15-16 และเพลงสู้คือเพลงเร็วแห่งตำนานในยุคนี้ และไม่รู้อีกกี่ปี จะมีเพลงไหนมาทาบทันได้

2. เพลงขวัญใจมหาชน หรือเพลงช้า ด้านกำลังใจก็เพลงอย่าหยุดยั้งในสมัยผม ต่อมาก็มีเพลงศรัทธา ที่สามารถเทียบชั้นได้แล้ว ส่วนเพลงตำนานแห่งความรัก บาดลึก ก็เพลงยอม และยังไม่พบเพลงใด ขึ้นมาเทียบชั้นได้

เพิ่มเติม น้องๆ 10-12 คน เป็นเด็กสวนกุหลาบ จ่ายตังค๋ซื้อตั๋ว 800 บาท ทุกที่นั่ง
ผู้ใหญ่บางท่านยังไม่ซื้อเลย ฟรีอย่างเดียว รวมทั้งผมด้วย (อันนี้ได้รับการอนุเคราะห์จากผู้จัด รวมทั้งแฟนพันธุ์แท้ที่ได้รางวัลด้วยครับ)

Post by Webmaster

หน้าจุดประกาย ^^

ภาพบรรยากาศ

ทิ้งท้าย : ความสมบูรณ์แบบของคอนเสิร์ตครั้งนี้จึงเกิดขึ้นอย่างอัศจรรย์ ตรงที่คนเล่นและคนฟังต่างโคจรมาพบกันอย่างถูกที่ถูกเวลานั่นเอง

อ่านแล้วทำให้รู้ว่า ไม่ควรพลาดงาน คอนเสิตร์ใหญ่ หรือกิจกรรม มิตติ้ง SMF ด้วยประการทั้งปวง เพราะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้ ดูอีก  สมัยผมเด็กๆ พี่ชายเปิด พวก หิน เหล็ก ไฟ, ดิ โอลาฬ , นี้ก็เป็นส่วนทำให้เราซึมซับมาถึงปัจจุบัน ตอนเด็กๆ ตอนนั้น ยังไม่ได้สนใจวง แบบนี้เท่าที่ควร แต่เมื่อโต และได้ฟังบ่อยๆ ทำให้รู้เลยว่า ดนตรี ดีๆ นักร้องร้องดี ดีทั้งวง ครบประสิทธิภาพ บทเพลงหลายเพลงเป็นตำนาน ที่กล่าวขาน มาถึงปัจจุบัน